Wat gaat de tijd snel. Zo roep je voor de eerste wedstrijd de mensen op en voor je het weet, tik je alweer je laatste verslag.
Staunton 1 was onze tegenstander. Staunton….dat zijn toch schaakstukken? Dat klopt maar als je Wikipedia raadpleegt dan lees je (en ik citeer) dat het schaakstukken zijn waarvan het ontwerp wordt toegeschreven aan Nathaniel Cook. Ze dragen echter de naam van de Britse schaker Howard Staunton, die het gebruik van deze stukken heeft gepropageerd. Het is namelijk niet wenselijk dat een schaker geconfronteerd wordt met stukken waarvan hij het model niet kent, zodat hij bij aanvang van een partij met de stukken kennis moet maken. Schaakstukken volgens het Stauntonmodel (bij benadering) zijn door de FIDE dan ook voorgeschreven voor het schaken in competitieverband. De eerste 500 sets werden met Stauntons handtekening verkocht. In 1849 kwamen de eerste schaakstukken van dit model beschikbaar en na een paar jaar was het gebruik van dit model algemeen geaccepteerd. Tot zover de geschiedenis.
Dan de wedstrijd: op vrijdagavond werd reeds het eerste punt behaald. De teamcaptain van Staunton stuurde mij een berichtje dat zij met 7 man aanwezig zouden zijn in plaats van 8. Gebruikelijk is vervolgens dat ze dan het eerste bord leeg laten omdat daar in de regel de sterkste tegenstander zit. Bij ons was dit Thomas en die had dat niet erg gevonden aangezien hij ook wedstrijdleider was. Helaas had Staunton andere plannen; zij hadden ons geanalyseerd en besloten om de verreweg beste speler van ons team (ahum…) uit te schakelen. Zij lieten dus bord 3 vrij waardoor ik mij volledig kon concentreren op de andere 7 borden. En zo was ik dan toch eindelijk van waarde voor mijn team met dit gratis punt.
Tim en Robbert tekenden al vroeg voor de overwinning maar helaas wisten Piet en Thomas hun partij niet te winnen. Vooral Thomas stond ongeveer na zet 2 al slechter en kwam dit niet meer te boven. Zo stonden we dus 3-2 voor.
Walter speelde zoals gebruikelijk een ijzersterke partij. Hij kreeg 2 torens en een dame op de buitenste rij en zorgde hier voor zoveel druk dat zijn tegenstander gedesillusioneerd opgaf. Dat was in ieder geval een gelijk spel. Omdat we theoretisch nog kampioen konden worden, moest er gewonnen worden.
Dit moest dan gebeuren op de borden van Jan en/of Marco. Jan had een stuk minder tegen 4 verbonden vrijpionnen dus daar leek de meeste kans te liggen. Marco offerde in een vroeg stadium 2 pionnen voor een stuk maar dat leek toch een lastiger verhaal te worden.
Jan speelde echter in het middenspel wat slordig en leverde uiteindelijk weer 3 pionnen in tegen een stuk waardoor hij dus maar 1 pion meer had en dat was volgens mij theoretisch remise (op zich ook voldoende voor de overwinning natuurlijk). Maar dan ken je Jan nog niet. Hij ging er nog eens goed voor zitten; manoeuvreerde zijn koning dusdanig sterk dat uiteindelijk de tegenstander een stukruil verkeerd beoordeelde en Jan alsnog zijn pion, met het ontwijken van een dreigende patstelling, tot dame kon promoveren! Jan; fantastisch gedaan!!
Marco speelde tenslotte zijn partij keurig uit met een stevige remise. Eindstand 5,5-2,5. De theoretische kans bleef een theoretische kans en wij eindigen het seizoen dan ook op een gedeelde 2e plaats (op wedstrijdpunten maar op bordpunten op een 3e plaats) met slechts 1 wedstrijdpunt minder dan de nummer 1!
Terugkijkend kunnen we zeggen dat we een zeer gedreven team waren waarbij slechts 2 spelers niet alle wedstrijden beschikbaar waren; hulde!
Hadden we kampioen kunnen worden? Jazeker! Waar hebben we het dan laten liggen? Ik denk dat het feit dat wij bijna iedere wedstrijd onze beste speler(s) moesten afstaan aan het 1e team ons de kop heeft gekost.
Inmiddels heb ik van meerdere spelers gehoord dat er ook interesse is in het spelen van de KNSB-competitie op zaterdag. Ik kan het iedereen van harte aanbevelen! Wel een tip aan het bestuur: denk na over een oplossing voor het invallen bij elkaar. Bij de RSB-competitie speelt dit minder omdat meestal op verschillende dagen door de verschillende teams wordt gespeeld waardoor invallen bij elkaar vrij eenvoudig is. Op zaterdag spelen de teams echter altijd tegelijk. Verzin hier iets op. Misschien een optie om 9 of 10 spelers per team op te stellen waarbij roulerend wordt gespeeld binnen het eigen team. Een andere optie is om invallers altijd te zoeken uit de spelers binnen de vereniging die regulier niet op zaterdag spelen maar wel incidenteel kunnen invallen. Ik wens hen hierbij alle wijsheid toe!
Teamgenoten bedankt voor de inzet en het plezier dat wij met elkaar hadden. Invallers bedankt voor jullie loyaliteit!
Hopelijk allemaal weer tot volgend jaar!
Hans Uittenbogaard
Teamcaptain KNSB-CSV2