In ronde 5 hadden wij gewonnen en de toenmalige
koploper De Raadsheer verspeelde een punt waardoor wij weer gedeeld eerste
stonden. In de wetenschap dat De Raadsheer tegen het sterke RSG moest aantreden
leefde bij ons toch nog de hoop op een kampioenschap. Op zich geen gekke
gedachte en zeker niet toen we bij De Baronie werden aangekondigd als het team
dat voor het kampioenschap ging. Een druk die ik liever alleen mijzelf opleg.
Met dank aan de inspanningen van teamcaptain Mark Vermeer hoefde er dit keer geen
spelers afgestaan te worden aan het eerste en we konden dus op volle
oorlogssterkte aantreden. Helaas had ok de tegenstander het beste team (op
rating) tot nu toe opgesteld.
Bewust had ik een vrij strak reisschema gepland zodat we niet in de gelegenheid
kwamen om zenuwachtig te worden maar meteen aan het bord zouden kunnen
aanschuiven. Geen rekening houdend met een parkeerprobleem waardoor we zelfs 5
minuten te laat kwamen. Piet, die op eigen gelegenheid was gekomen, belde ons
op advies van de thuisclub waar we bleven. Mijn grapje dat we bij Capelsebrug
stonden en dachten dat we pas over een uur moesten spelen, zorgde voor enige
paniek.
Snel dus aan het bord gaan zitten en beginnen. Naast mij ontstond toch wel een
aparte vorm van Brabantse gastvrijheid. We waren namelijk allemaal getrakteerd
op een consumptiebon, gebruikelijk binnen het schaken. Na 3 zetten, vroeg de
tegenstander van Thomas of hij iets wilde drinken. Thomas gaf aan dat hij wel
een kopje thee lustte. Toen kwamen de onvergetelijke woorden: “dat is goed
maar dan neem ik wel je comnsumptiebon mee”. En weg was de consumptiebon
van Thomas…..
De eerste 2 uren gingen geruisloos voorbij en opeens gaf Elnathan op bord 1 aan
dat hij remise had gespeeld. Ik was even verbaasd omdat we dit normaal gesproken
in overleg doen en we op zoek gingen naar zoveel mogeljk bordpunten. Later werd
echter duidelijk dat de tegenstander van Elnathan een stuk dreigde te winnen
naar hij meende tegen 2 pionnen. Elnathan had echter heel terecht gezien dat
het slechts tegen 1 pion was en aanvaardde meteen dankbaar het remiseaanbod.
De tweede remise kwam van het bord van Robbert. Hij was in de aanval; deze
strndde een beetje, kreeg een remise-aanbod die hij in eerste instantie na
overleg verwierp maar moest daarna in een slechtere stand toch berusten in
remise.
Vervolgens leek het nog even de goede kant op te gaan doordat Marco wederom een
fantastische partij speelde en zijn tegenstander gedecideerd van het bord
afschoof.
Maar daarna begon de ellende. Piet speelde voor zijn doen een zeer aanvallende
partij. Leek de beste papieren te hebben maar overzag een vorkje van een pion
op 2 van zijn paarden. Daarna speelde de tegenstander het stukoverwicht meteen
goed uit en scoorde de 2-2.
Ikzelf speelde een sterke partij tegen een invaller met exact dezelfde rating.
De partij was er ook naar. Ik bouwde na het middenspel een plus op door een
foute pionzet van de tegenstander maar vergiste mij zelf op zet 32 door een
verkeerde volgorde van zetten hetgeen mij een stuk kostte en de partij. Helaas
heb ik in deze competitie sportief gezien te weinig kunnen betekenen voor het
team is dan ook de harde conclusie.
Thomas wist al, gewaarschuwd door het eerdere voorval, dat de tegenstander
weinig kado zou doen. Hij kwam niet lekker uit de opening, verloor een pion
maar kreeg er 2 sterke paarden voor terug. Helaas speelde hij deze wat te snel
op en verslofte daarmee zijn opbouw. Dit werd door de tegenstander vakkundig
afgestraft en zo stonden we 2-4 achter en was het kampioenschap uit beeld.
Jan die de laatste weken gelukkig weer helemaal terug is en een paar
aansprekende resultaten heeft geboekt, won overtuigend van zijn 74-jarige
tegenstander. Zijn tegenstander had dit seizoen nog niet gespeeld vanwege een
ziekte maar moest nu spelen op dreiging van een boete aangezien hij als
basisspeler was opgegeven voor dit team. Meneer vertelde na afloop kleurig over
zijn verleden in de meesterklasse en de vele kampioenschappen die hij gevierd
heeft met onder andere onze plaatsgenoot Gert Timmerman, na Max Euwe de tweede
Nederlandse wereldkampioen schaken, zij het niet in het traditioneel schaken,
maar in het correspondentieschaak. Jan kon merken dat meneer wat op leeftijd
was gekomen en ook niet helemaal in goede vorm was. Jan speelde daarom zeer agressief
en dat resulteerde in een prachtig punt: 3-4.
Theoretisch leek het nog even spannend te worden maar Willem speelde eigenlijk
de hele partij een lastige wedstrijd. Hij verspeelde onnodig in een vroeg
stadium een pion en later nog 1. Hiedl manmoedig zo’n vierenhalf uur vol maar
zijn tegenstander gaf hem uiteindelijk geen kams en maakte het zeer
professioneel af: 3-5.
Het sprookje viel toch wel een beetje in duigen al staan we op de 4e plaats
slechts 1 punt achter op de nummer 1 omdat De Raadsheer zoals door mij
voorspeld een nederlaag leed. Wij spelen in de laatste ronde tegen de nummer 8
en de nummers 1 tot en met 3 spelen tegen de nummers 5 tot en met 7.
Theoretisch kan het dus nog wel maar in dat sprookje geloof ik zelfs niet meer.
Laten we in ieder geval op 13 april prachtig afsluiten op onze thuislocatie.
Hans Uittenbogaard
Teamcaptain KNSB-CSV2